ترکیبات جانبی حاصل از کلرزنی آب آشامیدنی

پیشرفتهای حاصله دهه اخیر در زمینه وسایل آنالیز شیمیائی و بخصوص در رشته شیمی آلی، شناسایی و اندازه گیری مواد شیمیائی آب را که قبلاً ناشناخته بود، در غلظت‌های بسیار پایین و در حد میکروگرم در لیتر امکان پذیر نموده است. این قابلیت اندازه‌گیری مواد شیمیائی با غلظت بسیارکم، همراه با پیشرفتهای علم سم شناسی اطلاعات ارزنده‌ای را در خصوص اثرات سوء پاره‌ای از محصولات فرعی ناشی از کلرزنی آب بدست داده است. استفاده از کلر به عنوان یک گندزدای مؤثر جهت از بین بردن میکروارگانیزمهای بیماریزا و نیز بعنوان یک اکسید کننده قوی از سابقه طولانی در صنعت آب برخوردار است. استفاده از کلر و یا به عبارتی کلر زنی آب به دلیل سهولت کاربرد و پائین بودن نسبی هزینه آن در مقایسه با سایر گزینه‌های گندزدایی آب هنوز هم معمولترین روش در بیشتر کشورهای دنیا و بخصوص کشورهای در حال توسعه می‌باشد. کلرزنی آب آشامیدنی موجب تشکیل ترکیبات جانبی آلی هالوژنه در آب می گردد، که برخی از این ترکیبات مشکوک به سرطانزایی می باشند. مواد هوموسی که بصورت طبیعی در آبهای سطحی یافت می شوند، مواد پیش سازی هستند که در کلرزنی آب آشامیدنی ترکیبات جانبی هالوژنه ایجاد می کنند. برای کنترل مقدار کل ترکیبات جانبی آلی هالوژنه در آب آشامیدنی، اطلاعات کافی در مورد فاکتورهایی که در تشکیل این ترکیبات دخالت دارند، مورد نیاز می باشد. چنانچه تعیین مقدار کل این ترکیبات مورد نظر باشد، از دستگاه Total Organic Halogen (TOX) استفاده می شود. این مقاله ترکیبات آلی هالوژنه را در آب آشامیدنی که می تواند اثرات سوء بر سلامتی انسان داشته باشد، همچنین روشهای تعیین مقدار و متدهای کاهش و حذف آنها را از آب آشامیدنی مورد بحث و بررسی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، محصولات جانبی ، کلرزنی ، ترکیبات آلی هالوژنه