بررسی مفهوم آزادی و وطن در اشعار محمود سامی البارودی و عارف قزوینی

رابطۀ دامنه دار و گستردۀ زبان و ادبیّات فارسی با زبان و ادبیّات عربی، رابطه ای تاریخی است و در مقاطع مختلف، دست خوشتحوّلات و فراز وفرودهایی بوده است. از قرن هجده میلادی به بعد، جریان های فرهنگی جهان تحت تاثیر تحوّلات جدیداجتماعی راهی دیگر پیموده و وجوه مشترک یافته است. در این میان، آبشخور فکری مشترک محمود سامی البارودی (1839 -1904 م) و عارف قزوینی (1312 - 1259 ه.ش) وقایع اجتماعی قرن نوزدهم بوده است. محمود سامی البارودی و عارفقزوینی از جمله شاعران ایرانی و مصری هستند که تحت تاثیر جریان ها و شرایط حاکم کشور خود همانند نفوذ استعمار وسلطه حاکمان مستبد و به دنبال آن پیدایش موج بیداری در کشور خود به مضامین شعری جدید پرداختند که حاکی ازتحولات جامعه و ظلم ستیزی و آزادی خواهی و وطن دوستی در روزگار هر دو شاعر است. به طوری که مفاهیم خاصی چونآزادی و وطن از مهم ترین درون مایه های شعری آن ها به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

آزادی ، عارف قزوینی ، محمود سامی البارودی ، وطن