نقش برنامه ریزی و روش های فعال تدریس بر یادگیری و عملکرد دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه ریزی درست و روش تدریس فعال بر میزان یادگیری و عملکرد دانش آموزان انجام گرفته است. برنامه ریزی درسی مدرسه به عنوان یکی از راهکارهای حرکت به سوی تمرکز زدایی است و در مجموع، اقدامات آموزشی با تفکر، تصمیم گیری، آینده نگری و حل مشکل و مبتنی بر اصول و روش های علمی همراه است. امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تغییرات مداومی که به وجود می آید باید شرایط تغییر در هر جامعه ای ایجاد شود. به عبارت دیگر روش تدریس فعال و برنامه ریزی درست در افزایش یادگیری کلی، عمیق و سطحی دانش آموزان تأثیرگذاشته و نسبت به روش سنتی تدریس اثربخش بوده استد در این مطالعه، از روش توصیفی و مطالعه ی اسنادی برای توصیف و بیان جایگاه و نقش برنامه ریزی و روش های فعال تدریس در یادگیری دانش آموزان انجام شده است. بنابراین صورت بندی پژوهش های ویژه در ابعاد مختلف برنامه درسی و روابط آن با سایر بخشهای نظام های آموزشی ضرورتی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد؛ در این میان دلیل اهمیتی که برای دوره ابتدایی ذکر شده است انجام پژوهش های اساسی در زمینه روابط برنامه ریزی درسی دوره آموزش ابتدایی در اولویت قرار دارد. طبق یافته ها و مطالعات انجام شده نشان می دهد که برنامه ریزی درست و استفاده از روشهای تدریس فعال بر یادگیری دانش آموزان تاثیر ویژه ای دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، دانش آموزان ، روش های فعال تدریس