جو دوستانه در محیط کار و ارتباط آن با بیگانگی از کار کارکنان (موردمطالعه: کارکنان سازمانهای اداری شهرستان اهواز)

اغلب مردم بخش مهمی از زندگی خود را در کار میگذرانند وغالباً میان آنان و همکارانشان در محیط کار دوستیها و روابط شخصی شکل می گیرد. چنین دوستیهایی با پی آمد های کاری مهم چون رضایت شغلی، تعهد سازمانی و بیگانگی از کار در رابطه است. هدف این مقاله مطالعه جو دوستانه در محیط کار و ارتباط آن با بیگانگی از کار کارکنان است.روش شناسی: این پژوهش به شیوه پیمایش و از طریق ابزار پرسشنامه انجام گرفته است. طرح تحقیق همبستگی است. نمونه آن شامل 400 نفر از کارکنان میباشد که به شیوه نمونه گیری خوشه ای طبقه بندی شده از کارکنان 30 سازمان اداری در اهواز انتخاب شده است. مقیاس های به کار گرفته مقیاس جو دوستانه یوسل (1999) و بیگانگی از کار متاز (1981) میباشد.یافته ها: میان جو دوستانه در محیط کار و بیگانگی از کار کارکنان رابطه معکوس و معناداری مشاهده گردید. هرچه کیفیت جو دوستانه افزایش یابد، احساس بی قدرتی، بی معنایی و از خود بیزاری کارکنان در کار کمتر می گردد. همچنین جو دوستانه در میان مستخدمین رسمی و کارکنان مرد به طور معناداری بیشتر است.نتیجه گیری: بنابراین بی توجهی و عدم ارضای نیاز اجتماعی و برقراری ارتباط کارکنان در محیط کار منجر به بیگانگی از کار و کاهش انگیزه آنان در کار میگردد.

کلیدواژه ها:

جو دوستانه ، محیط کار ، بیگانگی از کار ، روانشناسی اجتماعی کار ، اهواز.