بررسی نظریه ی آدلر در كتاب یادگار زریران

در ميان رويكرد هاي گونانگون نقد و بررسي آثار ادبي كه از ابتداي قرن بيستم شكل گرفت، نقد روانكاوانه آثار هنري و تحليل متون ادبياز منظر روانشناسي از ويژگي خاصي برخوردار است. فرويد به عنوان بنيان گذار روانكاوي توانست با توجه به دريافت هاي جديد و نوآورانهي خويش از روان انسان و كشف ابعاد جديدي از وجود آدمي ، قرائت تازه اي از متون ادبي و اساطيري و آثار هنري به مخاطبان خود ارائهدهد. توجه وي به تحليل رواني مولف از خلال اثرش ، بزرگترين دستاورد او در اين زمينه بود . پس از وي نقد روانكاوانه دستخوشتحولات گوناگوني شد كه يونگ ، آدلر ، ارنست جونز ، اريك اريكسون از فعالان در زمينه ي تحول و پرورش اين روش نقد بوده اند. درجريان اين تحولات يكي از برجسته ترين روش هاي تحليل آثار ادبي ، نقد و تحليل شخصيت هاي اثر ادبي از منظر روانشناسي است كهتوسط شاگردان فرويد به ويژه ارنست جونز پيگيري و به عنوان يكي از برجسته ترين رويكردهاي نقد روانكاوانه ي كلاسيك مطرح شد.اين روش به دليل پويايي و ساختارمندي ، امروزه نيز به صورت رويكردي برجسته و مطرح در نقد روانكاوانه ي مدرن از اهميت به سزاييبرخوردار است. در اين تحقيق سعي شده است شخصيت هاي كتاب يادگار زريران از منظر نظريات روان شناسانه ي آدلر مورد نقد وبررسي قرار گيرد.

کلیدواژه ها:

نقد ادبي ، روانكاوي شخصيت ، يادگار زريران ، آلفرد آدلر