زمینه گرایی در معاصرسازی اسلامی

تقابل سنت و مدرنیته در ابعاد مختلفی بر زندگی انسان معاصر اثرگذار بوده است. این تاثیرات به دو صورت مادی و معنوی،خود را می نمایاند. دیدگاه های جدید بیش از همه از نظر معنویات و نوع نگرش، در مقابل سنت و دین مداری قرار گرفتهاند، و بر باورهای انسان مدرن سایه افکنده اند و این چنین، زندگی فردی و اجتماعی او را تحت تاثیر قرار داده اند. از اینرو پژوهشگران با درک ضرورت مطالعه به صورت هدفمند در پی راه حلی برای این چالش بوده اند تا با نزدیک کردننظریات مدرنیسم و سنت گرایی دینی، نه ارتباط انسان معاصر با اخلاقیات و معانی دینی گسسته شود، و نه سنت گراییبه مانعی در جهت پیشرفت همه جانبه ی انسان تبدیل شود و اینگونه کیفیت زندگی اجتماعی افزایش یابد. در نوشتارحاضر که به روش توصیفی- تحلیلی صورت پذیرفته، بر اساس مطالعات مربوط به پیشینه ی پژوهشی این حوزه، فرضبر این است که زمینه گرایی، چنان که در معماری و شهرسازی به عنوان نظریه ای مهم و موفق در جهت ایجاد ارتباطمیان نو و کهن مطرح است، این قابلیت را دارد تا در معاصرسازی مفاهیم اسلامی و برداشت های دینی و نزدیکی دیدگاههای سنت و مدرنیته نیز کارساز باشد و از این طریق گامی برای نیل به اهداف ذکر شده بردارد.

کلیدواژه ها:

اسلام ، مدرنیسم ، معاصرسازی ، زمینه گرایی ، فضل الرحمن