بررسی میزان عوامل موثر برای طراحی مجتمع اقامتگاهی و باززنده سازی کاروانسرا با نگاه بوم گردی (مطالعه موردی: کاروانسرای حاج کمال رباط کریم)

بناهاي تاريخي كه به منظور پاسخ گويي به كاركردي خاص و تعريف شده در زمان خود به وجود آمده اند، به تدريجمتناسب با شرايط پيش روي، تغييراتي را در كالبد خود پذيرفته اند تا بتوانند به فعاليت ها و نيازهاي هر زمان پاسخدهند. با استفاده از اصول و عناصر معماري ايراني واحياي كاروانسرا بعنوان مجموعه هاي اقامتي مي توان در حفظهويت ملي و ارزش بناهاي تاريخي كشور وجذب بوم گردي موثر بود، در همين راستا هدف پژوهش حاضر بررسيميزان عوامل موثر براي طراحي مجتمع اقامتگاهي و بازنده سازي كاروانسرا با نگاه بومگردي مي باشد. طي اينپژوهش به تغييرات كاربري و به فراموشي سپرده شدن بناهايي باستاني كه معرف هويت معماري ايراني مي باشدپرداخته شده و در راستاي حفظ، مرمت و باز زنده سازي آن مطالبي بيان شد، و در بخش مباني نظري از نظرات وتحقيقات صاحب نظران در زمينه باز زنده سازي بناهاي تاريخي بهره گرفته و سوالات پرسشنامه ها نيز براساسمولفه هاي طراحي مجموعه اقامتي با هدف باززنده سازي كاروانسراي بانگاه بومگردي نوشته و بين افراد توزيع شد.نتايج پژوهش نشان ميدهد،ايجاد كسب وكار و داير شدن غرفه ها و فروشگاههاي عرضه محصولات كشاورزيوصنايع دستي و بومي در باز زنده سازي و تبديل فضاهاي كاروانسرا به مجتمع اقامتگاهي و گردشگري به منظورمراجعات بعدي گردشگران و بوم گردان موثر است.

کلیدواژه ها:

مجتمع اقامتگاهي ، باززنده سازي ، كاروانسرا ، بوم گردي