طراحی اقلیمی ساختمان های مسکونی با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی

ناسازگاري بين معماري و نوع اقليم باعث افزايش استفاده از انرژي براي سرمايش يا گرمايش مساکن مي گردد و اين امر هماز نظر اقتصادي و هم از نظر زيست محيطي تاثيرات منفي بر جاي مي گذارد. از اين رو لازم است با شناخت ويژگي هاياقليمي هر سکونتگاه ضوابطي مطابق اقليم آن محل براي طراحي فضاها تعيين گردد. طراحي اصولي ساختمان ها با توجه بهشرايط اقليمي آن منطقه و استفاده صحيح از انرژي خورشيدي مي تواند نقش مهمي در کاهش مصرف انرژي داشته باشد. ازاينرو معماري و شهرسازي سنتي ايران که همواره راههائي را مورد استفاده قرار داده تا با هماهنگي با طبيعت و استفاده از انرژيهاي موجود در اطراف بنا ها باعث کاهش همه جانبه مصرف انرژي در بنا ها شود مي تواند نقش تاثير گذاري بر آينده طراحيبناها داشته باشد. در اين مقاله پارامترهاي دخيل در طراحي ساختانهاي مسکوني در چهار سطح نحوه قطعه بندي و جانماييبلوک هاي مسکوني، جانمايي واحدهاي مسکوني در بلوک هاي مسکوني، نحوه قرارگيري فضاي مختلف در واحدهاي مسکوني ودر پوسته خارجي ساختمان ها مورد بحث قرارمي گيرد تا واحدها در سرماي زمستان و گرماي تابستان و با استفاده از نور آفتاب وتهويه و استفاده حداقل از انرژي مواد سوختي و الکتريکي قابل سکونت جهت زندگي مطلوب باشند.

کلیدواژه ها:

معماري سنتی ، طراحی اقليمی ، خانه هاي مسکونی ، مصرف انرژي