معماری پایدار و مرمت های تاریخی

مرمت، حفاظت و تغيير كاربري بنا هاي تاريخي به معناي تغيير مكان به استفاده هاي سازگارِ مناسب و پيشنهاد شده يكي ازمهمترين راه كارهاي حفاظتي در ميراث معمارانه به شمار مي رود . اين امر در كشور هاي در حال توسعه اي همچون ايران كهبسياري بنا هاي تاريخي و فرهنگي دارند و تعداد زيادي از آنها كاربري هاي پيشين خود را به دلايل مختلف از دست داده اند بسيارقابل تأمل است. باززنده سازي اين يادمان ها با تغييركاربري سازگار و مناسب باعث جان بخشي دوباره آن ها خواهد شد. همچنيناين امر مي تواند به عنوان يك عمل حفاظتي كه در آن كليه ي مباني توسعه، توسعه فرهنگي و معاصر سازي رعايت شده، در عينحفظ اصالت ، بقاء و سرنوشت اين ابنيه را تأمين كند و به نحوي در راستاي اهداف توسعه پايدار ميراث فرهنگي گام بردارد.از آنجا كه در يك تغيير كاربري مناسب مي بايست تمامي ارزش هاي سازهاي و مصالح، ارزش هاي فرهنگي، ارزشهاي كاربردي وحتي ارزش هاي احساسي مورد نظر قرار گيرند ، در همين راستا در اين نوشته با در نظر داشتن اهداف پايداري و توسعه پايدارراهكارها و پيش فرض هايي كه باعث يكتغيير كاربري مناسب در بنا هاي تاريخي مي گردد، مورد مطالعه قرار مي گيرد. سؤال مطرحدر اين پژوهش آن است كه چگونه مي توان رويكردي مناسب براي مداخله هدفمند و تحقق پايداري در بافت هاي تاريخي اتخاذكرد؟ پاسخ به اين پرسش دو مرحله دارد : نخست آنچه بافت تاريخي بايد باشد تا آن را "پايدار " دانست و دوم، فرايندي كه برايرسيدن به پايداري بايد اتخاذ شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پايدار ، ابنيه تاريخي ، مرمت