هویت بخشی بافت شهری با بهره گیری از بافت های باارزش تاریخی موجود در شهر (نمونه موردی: شهر زابل)

امروزه با رشد روزافزون شهرنشینی، مشکلات شهری بیش از هر زمان دیگری دامن گیر شهرهای کش ور گردیده است. اینمشکلات با تأثیرگذاری بر تمامی جنبه های شهرنشینی، روابط منطقی زندگی شهرنشینی را نابسامان نموده، کیفیت کلی وقابلیت زندگی در آنها را به شدت کاهش داده و منجر به بی هویتی توسعه های جدید شهری، نابودی بافت تاریخی و ایجادزمینه ناپایداری در شهرها را فراهم کرده است. لذا هدف این پژوهش بهره گیری از پتانسیل های موجود در بافت های تاریخیشهر به منظور هویت بخشی به بافت های جدید آن می باشد. برای این منظور شهر زابل به عنوان نمونه موردی انتخاب شدهاست. در این راستا پس از بررسی مبانی نظری که شامل بررسی مفاهیم بافت شهری، بافت تاریخی و هویت شهری، بهشناسایی بافت های آسیب پذیر و ویژگی های بافت های تاریخی پرداخته شد. پس از آن با استفاده از تحلیل و استخراجارزش های هویت بخش در بافت های تاریخی نمونه موردی، به ارائه راهبردها و راهکارهایی جهت هویت بخشی به بافت هایجدید در همان نمونه مورد مطالعه پرداخته شد. نتایج این پژوهش می تواند به طور خاص برای مدیران، برنامه ریزان ومتخصصین در حوزه های برنامه ریزی و مرمت بافت های شهری ارزشمند باشد. همچنین فرآیند انجام پژوهش نیز خود بهعنوان یک راهنمای عملی برای استخراج ارزش های موجود در بافت های تاریخی در شهرهای کشور مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هویتبخشی ، بافت شهری ، بافت تاریخی ، شهر زابل