سنجش و مقایسه ی فاکتورهای بیوشیمیایی در چند گونه از گیاه مقاوم سالیکورنیا (Salicornia)

کمبود کیفیت و کمیت منابع آب تهدیدی جدی بر امنیت غذایی و اشتغال بوده و به دنبال آن موجب مشکلات اجتماعی است. مقدار آب در دسترس گیاه از عوامل مهم اقلیمی مؤثر بر توزیع و پراکنش گیاهان در سرتاسر جهان بوده و می تواند باعث تغییرات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه شود، لذا انتخاب گونه های مناسب مناطق خشک و نیمه خشک بسیار حائز اهمیت است. در این راستا بسیاری ازکشاورزان بومی این مناطق، کشت گیاهان سازگار را انتخاب کرده اند. گونه های مختلف گیاهی از نظر مقاومت به خشکی دامنه وسیعی را نشان می دهند که به دلیل سازگاری های فیزیولوژیکی، ریخت شناسی و بیوشیمیایی آن ها می باشد. سالیکورنیا (Salicornia) گیاهی از خانواده اسفناجیان بعنوان یک هالوفیت قادر به حفظ پتانسیل آب پایین می باشد و بسیار مقاوم به خشکی است. بالا بودن نسبت ساقه به ریشه در جهت تولید بافت سبز بیشتر، پتانسیل آبیاری با آب هایی با شوری بالا اهمیت این گیاه را برای کشت در محیط زیست های خشک ایران نشان می دهد. در این پژوهش تاثیر تنش خشکی بر برخی خصوصیات بیوشیمیایی گیاه سالیکورنیا مانند میزان پرولین و کلروفیل a و b و همچنین روش کشت گیاه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت و نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش تنش خشکی میزان پرولین افزایش و کلروفیل a و b کاهش می یابد. استفاده از این گونه ها برای خاک های خشک و بدون پوشش ایران و مناطقی که دارای آب شور هستند می تواند پوشش گیاهی را در این مناطق قوی نماید.

کلیدواژه ها:

سالیکورنیا ، Salicornia ، بیوشیمیایی ، مولکولی ، تنش خشکی ، کلروفیل ، پرولین