مروری برعملکرد و مکانیزم های کاهش کشش سطحی و تغییر ترشوندگی با استفاده از نانوذرات در فرآیندهای ازدیاد برداشت نفت

در طی تولید از مخازن هیدروکربوری به روش های اولیه و ثانویه تنها 30 تا 50 درصد از نفت درجا تولید می شود. به همین منظور از روش های ازدیادبرداشت EOR برای تولید بیشتر از یک مخزن استفاده می شود. روش های ازدیاد برداشت به دلیل محدودیت هایی نظیر هزینه بر بودن ، مسایل زیست محیطی و عدم تولید کافی نیاز به بهبودی و مطالعه بیشتر دارند. یکی از شاخه های علمی جدیدی که اخیرا در مهندسی نفت مورد توجه قرار گرفته است نانوتکنولوژی است. از جمله کاربردهای نانوذرات در مهندسی نفت که مورد توجه محققان زیادی قرارگرفته است ، تزریق آنها در طی فرآیند سیلابزنی آب به سنگ مخزن جهت افزایش بازیافت نفت است. دو مکانیزم مهمی که در روش های ازدیادبرداشت اغلب مورد توجه قرار میگیرد کاهش کشش سطحی و تغییر ترشوندگی سنگ مخزن از نفت دوستی به آب دوستی است. در مقاله حاظر سعی بر آن شده مکانیزم های حاکم بر نانوذرات در فرایند ازدیاد برداشت معرفی و سپس مروری بر نانوذرات مطالعه شده از نظر مکانیزم های کاهش کشش سطحی و تغییرترشوندگی انجام شود. با بررسی مقالات انجام شده در این زمینه نتیجه گیری شد که اگرچه بعضی از نانوذرات کشش سطحی را کاهش می دهند ، مکانیزم اصلی نانوذرات در فرایند ازدیادبرداشت تغییر ترشوندگی است. نانوذرات CaCo و 3 TiO2 ، SiO2 از جمله نانوذراتی بودند که علمکرد مناسبی از خود در تغییر ترشوندگی نشان دادند

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، ازدیاد برداشت نفت ، کشش سطحی ، تغییر ترشوندگی