تولید داربست پلی‌کاپرولاکتون-ژلاتین به‏منظور تمایز سلو‌های پروژنیتور قلبی

هدف: در این پژوهش، تهیه یک داربست ترکیبی با دارا بودن شرایط مورد نیاز جهت رشد، تکثیر و تمایز سلول­های پروژنیتور قلبی، مورد توجه قرار گرفت. مواد و روش‏ها: داربست ترکیبی با نانوفیبرهای موازی از پلیمرهای پلی کاپرولاکتون و ژلاتین با درصد ترکیبی 70 به 30 و با بیش‏ترین شباهت از لحاظ ساختار موازی نانوفیبرها، قدرت الاستیسیته و هم‏گونی نانوفیبرها با ماتریکس خارج سلولی قلب توسط روش الکتروریسی تهیه شد. با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی و آزمون­های زاویه تماس و آنالیز استحکام مکانیکی در جهت نانوفیبرها، داربست ترکیبی ایجاد شده، به‏منظور دارا بودن بیش‏ترین مشخصات مورد نیاز جهت داربست قلبی، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت از آزمون Real time-PCR به‏منظور بررسی میزان بیان ژن­های مرتبط با تمایز سلول­های پروژنیتور قلبی (MYH-6, TTN and CX-43) استفاده شد. نتایج: آزمون­های زاویه تماس و آنالیز استحکام مکانیکی نشان داد که داربست از نظر چسبندگی و  استحکام شرایط مناسبی برای کشت سلول­های پروژنیتور قلبی را دارا بوده و آزمون Real time-PCR نیز نتایج خوبی از بیان ژن­های مرتبط با ضربان سلول­های کشت داده شده بر روی داربست را در برداشت. نتیجه‏گیری: از آن‏جاکه مهم­ترین تفاوت سلول قلبی با سایر سلول­های بدن در داشتن ضربان است که ژن­های خاصی مسئول هم‏زمان­سازی آن هستند، نتایج این پژوهش نشان داد که داربست تولید شده می­تواند گزینه مناسبی برای القای تمایز سلول­های پروژنیتور قلبی و مهندسی بافت قلب باشد.  

کلیدواژه ها:

بیان ژن­های قلبی ، داربست الکتروریسی ، سلول‏های پروژنیتور قلبی ، مهندسی بافت قلب