بسط الگوی قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای برای سبد سرمایه‌گذاری صنایع فعال در بورس اوراق بهادار تهران

 این پژوهش برای الگو‌سازی، تخمین و تحلیل رفتار ریسک سیستماتیک، به بسط و تخمین الگوی سنتی قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای، برای سبد سرمایه‌گذاری صنایع فعال در بورس اوراق بهادار تهران اقدام می‌کند. بدین‌منظور، از الگو‌های خودرگرسیونی واریانس ناهمسان شرطی تعمیم‌یافته و اشورت-سگوئین و داده‌های روزانۀ بازده بورس اوراق بهادار تهران و صنایع فعال در آن، از مهرماه سال 1376 تا شهریور 1394 بهره می‌برد. نتایج به‌دست‌آمده همانند نتایج پژوهش‌های کشور‌های توسعه‌یافته و در حال توسعه، نشان می‌دهد ضریب بتای الگوی سنتی قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای، در طول زمان تغییر می‌‌کند؛ بنابراین استفاده از این الگو با بتای ثابت، برای الگوسازی ریسک سیستماتیک و پیش‌بینی بازده آیندۀ دارایی‌های مالی، ممکن است به نتایج گمراه‌کننده‌ای منجر شود. همچنین یافته‌ها نشان می‌‌دهد الگوی سنتی قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای و الگوی اشورت-سگوئین، دقت پیش‌بینی تقریباً یکسان و هر دو الگو نسبت به الگوی خودرگرسیونی واریانس ناهمسان شرطی تعمیم‌یافته، دقت پیش‌بینی کمتری دارند. ریسک سیستماتیک حاصل از تخمین الگوی خودرگرسیونی واریانس ناهمسان شرطی تعمیم‌یافته و الگوی اشورت-سگوئین، روند خاصی را  دنبال نمی‌‌کند.

کلیدواژه ها:

الگوی خودرگرسیونی واریانس ناهمسان شرطی تعمیم یافته ، الگوی اشورت-سگوئین ، الگوی قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای ، ریسک سیستماتیک