نقش ویلیام کاروش در قضیهی کاروش-کان-تاکر
محل انتشار: فصلنامه ریاضی و جامعه، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 205
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MATH-1-2_005
تاریخ نمایه سازی: 24 فروردین 1400
چکیده مقاله:
این مقاله به طور عمده دربارهی ویلیام کاروش و نقش او در قضیهی کاروش-کان-تاکر از برنامهریزی غیرخطی میباشد. این داستان نتایج بهینهسازی اساسی را عنوان میکند که ویلیام کاروش آنها را در پایاننامهی کارشناسی ارشد خود به دست آورده بود . نتیجهی اصلی که دربارهی شرایط لازم بهینگی برای مینیمم کردن تابعی از چند متغیر مقید به وسیلهی نابرابریها میباشد، برای نخستین بار به عنوان قضیهی کان-تاکر شناخته شد که در سال 1950 هارولد کان و آلبرت تاکر آن را اثبات کردند. این در حالی بود که ویلیام کاروش این قضیه را قبلاً در سال 1939 در پایاننامهی کارشناسی ارشد خود که منتشر نشده بود، به اثبات رسانده بود. در این میان آنچه موجب تعجب و شگفتی همگان شد، این بود که ویلیام کاروش نه تنها آنها را منتشر نکرد، بلکه حتی تبلیغ هم نکرد. این نتایج سالها بعد به طور مستقل کشف شد و توسط کان و تاکر منتشر شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهناز اسمعیلی
دانشجو
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :