ب‍ررس‍ی‌ و ارائ‍ه‌ راه‍ک‍اره‍ای‌ م‍ن‍اس‍ب‌ ج‍ه‍ت‌ ت‍ق‍وی‍ت‌ ص‍ادرات‌ ک‍الاه‍ا و خ‍دم‍ات‌ ب‍خ‍ش‌ م‍ع‍ادن‌ و ص‍ن‍ای‍ع‌ م‍ع‍دن‍ی‌ ک‍ش‍ور و اف‍زای‍ش‌ دس‍ت‍رس‍ی‌ ت‍ول‍ی‍دک‍ن‍ن‍دگ‍ان‌ ذی‍رب‍ط ب‍ه‌ ب‍ازاره‍ای‌ خ‍ارج‍ی‌

تقویت صادرات فرآورده‌های معدنی در عرصه رقابت شدید بین‌المللی بر قابلیتها و امکانات نفوذ خود در بازارهای جهانی به‌ویژه در بازارهای منطقه بیافزاید، مستلزم تدوین سیاستهای راهبردی توسعه صادرات فرآورده‌های معدنی می‌باشد که از اهداف اصلی این پژوهش می‌باشد. روش بکار رفته با استفاده از شاخص مزیت‌نسبی و ‌پتانسیل تجاری است که متکی بر ارزش‌ صادرات و واردات پس نگر ایران و جهان و به ویژه کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی در طی سالهای 1995- 2006 و بر مبنای ردیف‌های تعرفه‌ای سیستم نظام هماهنگ (HS) و آیسیک (I.S.I.C) است. نتایج بدست آمده حاکی است ایران در صادرات فرآورده‌های معدنی که سهم بالایی از تقاضای جهانی را مشمول می‌گردد از تنوع مزیت صادراتی برخوردار نمی‌باشد. لذا، ارائه یک ترکیب مؤثر و متوازن از سیاست‌های ارتقاء مزیت نسبی ضروری است. با توجه به بررسی‌های صورت گرفته، چهار دسته از سیاستها (سیاستهای بهبود، ایجاد قابلیت، تسهیل و پیش برنده) برای ارتقاء مزیت نسبی صادراتی ایران به ویژه برای دو دسته از کالاها پیشنهاد شده‌ است. دسته اول شامل تولید و صادرات 30 قلم کالا می‌باشد که کشورمان در صادرات اقلام مذکور از مزیت صادراتی آشکارشده برخوردار می‌باشد و همچنین میزان تقاضای جهانی و روند آن در طی یک دهه اخیر قابل توجه بوده است. دسته دوم شامل 160 قلم کالا می‌باشد علیرغم برخورداری از سطح بالای تقاضای جهانی و همچنین روند روبه رشد تقاضای جهانی آن در طول یک دهه اخیر، بررسی‌ها نشان داده است که ایران در صادرات آنها از مزیت صادراتی برخوردار نبوده‌است.

کلیدواژه ها:

صنایع معدنی ، پتانسیل تجاری ، مزیت نسبی ، کشورهای اسلامی ، تجارت جهانی فرآورده‌های معدنی