بررسی رابطه مهارتهای اجتماعی، خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره دوم دبستانهای ناحیه سه آموزش وپرورش شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه مهارتهای اجتماعی، خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره دوم دبستانهای ناحیه سه آموزش و پرورش شهر شیراز انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم دبستان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۰۰ در ناحیه سه آموزش و پرورش شهر شیراز بود. نمونه پژوهش شامل ۱۷۰ دانش آموز دختر دوره دوم دبستان بودند. جهت جمع آوری دا دهها از پرسشنامه مهارتهای اجتماعی دانش آموزان (گرشام و الیوت، (۱۹۹۰ پرسشنامه خود کارآمدی کودکان و نوجوانان (SEQ-C) (موریس، (۲۰۰۱ و پرسشنامه انگیزه پیشرفت (A.M.T) (هرمنس، (۱۹۷۷ استفاده شد. پرسشنامه های مذکور به صورت الکترونیکی طراحی شد و از طریق فضای مجازی به دانش آموزان ارسال گردید. جهت تجزیه و تحلیل دا دهها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد انگیزه پیشرفت با خودکارآمدی و مهارتهای اجتماعی رابطه مثبت و معناداری دارد. نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که تنها متغیر خودکارآمدی قادر به پیشبینی انگیزه پیشرفت در دانش آموزان میباشد. با توجه به نتایج پژوهش معلمان و مسئولان آموزش و پرورش میتوانند از طرق تقویت مهارتهای اجتماعی و خودکارآمدی در دانش آموزان، انگیزه پیشرفت آنان را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

مهارتهای اجتماعی ، خودکارآمدی ، انگیزش پیشرفت.