کاربرد فناوری کریسپر در مهندسی هوش ترکیبی و مطالعه آسیب شناختی تغییر هویت انسان براثر جهش و مهاجرت نهفته سلولهای بنیادین به مغز

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 721

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PSYHCONF01_074

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1400

چکیده مقاله:

کریسپر نوعی تکنولوژی جدید ویرایش ژنتیکی است که میتواند به پیشرفت ژن درمانی کمکهای زیادی بکند. تاکنون ژن درمانی از طریق تکنیک » انتقال ژنgene transfer « انجام شده است؛ به این صورت که یک ویروس بیگزند، نسخه ی سالمی از یک ژن را به سلول منتقل میکند تا جای ژن معیوب را که بیماری ایجاد کرده، بگیرد. اما در روش کریسپر ک3س9 دانشمندان میتوانند مستقیما ژن معیوب را اصلاح کنند. آنها DNA معیوب را جدا کرده و به جای آن یک DNA سالم میگذارند.فناوری کریسپر ابزاری مانند قیچی برای برش و چسباندن دیانای سلولهای بدن است. قدرت زیاد، مسئولیت پذیری بسیاری را هم با خودش می آورد.ما به نقشه ی ژنتیکی خود دست یافته ایم؛ این بدان معناست که ما کتاب زندگی را خوانده ایم و حالا میتوانیم شروع به بازنویسی آن کنیم. محققانی که هیبرید انسان و میمون را انجام می دهند، اسپانیایی هستند ولی برای دور زدن ممنوعیتی که در اسپانیا در زمینه انجام چنین مواردی وجود دارد، این آزمایش را در چین عملی کردند. این جنین برای اولین بار به منظور غیر فعال کردن ژنهایی که رشد ارگان را کنترل میکنند، اصلاح شده است. با این حال نگرانیهای اخلاقی هم در طول این آزمایش مطرح شد که تا حدی به دلیل ترس از مهاجرت سلولهای بنیادی انسان به مغز است. هیبرید انسان و حیوان چگونه خودآگاهی خواهد داشت؟ مخلوطی از حیوان و انسان را کایمرا می نامند. هماکنون کشورهایی هستند که بطور مخفیانه روی مهندسی هوش، ابرهوش، ابرانسان و سرباز جهانی آزمایشات گسترده ای انجام میدهند. مهندسی هوش به نقص در ناخودآگاه و خودآگاهی انسان می انجامد و اگر این نقص به بیرون از آزمایشگاه انتقال یابد به فاجعه ای مرگبارتر از ویروس کرونا میانجامد. انسان خودخواه زاده شده است، سورس و کدهای ناهوشیار بذر را تغییر میدهد، که بذر فصل نشناسد و نور خورشید را تشخیص ندهد تا هر زمان که بشر اراده کرد در گلخانه بذر را به رویش وادارد. بشر با هوش گیاهان چه کرده است؟ روش تراریخته برای اصلاح نباتات و آماده سازی گیاهان برای کشت و زرع در جهت زدودن سابقه تاریخی و تجربیات موجود در حافظه گیاهان و از بین بردن حساسیت آنها به شرایط محیطی بوده است. بذرها دیگر به طول روز حساس نیستند، دیگر برای جوانه زنی در زمان مناسب به خواب نمیروند، در نتیجه نمیتوانند دوره زندگی خود را به گونه ای تنظیم کنند که به سرما یا گرما برخورد نکنند و اگر از سوی انسان در تاریخ نامساعدی کشت شوند، از سرما یا گرما از بین میروند. همین نگرش و فرآیند دستکاری ژنتیک در مورد انسان درحال اجرا است و نتیجه آن تغییر ناهشیار بشر و زدودن کهن الگوها از حافظه انسان در بستر زمان است، پایان این فرآیند به مهندسی اجتماعی و تبعیض می انجامد و پایان کار را کسی نمیداند.

نویسندگان

علی بیگدلی

کارشناس ارشد روانشناسی شرکت ملی نفت ایران