اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری در بیماران مبتلا به خودبیمارانگاری

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر بیماران مبتلا به اختلال خودبیمارانگاری بود. درخودبیمارانگای فرد نگران سلامت خود و ابتلا به اختلالات بدنی فرضی است که عمده شکایت این افراد در رابطه با بیماری های بدنی است و شکایاتی که به الگوی مرضی منطقی محدود نمی شود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افرادی بود که به بیمارستان روانپزشکی روزبه تهران مراجعه کرده و تشخیص اختلال خودبیمارانگاری را داشتند.80 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدندارزیابی نتایج درمان با پرسشنامه انجام گرفت. در اندازه گیری های نتایج اولیه، بیماران هم بعد از درمان و هم در دوره ی پیگیری 12 ماه هی بعد از درمان بهبود بزرگی را نشان دادند. اندازه گیریهای5 آسیب شناسی5 عمومی و علائم جسمانی بهبود قابل توجهی را، با اندازه ی اثر کوچک تا متوسط، نشان میدادند. بیمارانی که ویژگیهای خودبیمارانگاری بالایی در دریافت درمان داشتند بهبود درمانی بزرگتری را نشان میدادند که در نتیجه ی درمان 8؛7 درصد واریانس تشکیل میدهد. درمان5 گروهی CBT،در اضطراب5 سلامتی، درمانی مناسب و مقرون به صرفه است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، خودبیمارانگاری ، اضطراب سلامتی