تأثیر عناصر کالبدی بر الگوهای رفتاری کودکان در مراکز درمانی

حساس ترین و تأثیرپذیرترین گروه سنی جامعه را کودکان تشکیل می دهند، کودک در هر دوره از زنـدگی خـود نیـاز بـه حمایـت روحی، روانی، احساسی و ... دارد، چه بسا در شرایطی قرار گیرد که حضور او در مکان های درمانی امری اجباری باشد. طراحان بایـد در صدد این موضوع برآیند که با طراحی مناسب و با استفاده از عوامل محیطی موجود در جهت رشد الگوهای رفتاری صحیح نقشـی مهم در بهبود بیمار ایفا کنند. هدف از انجام این پژوهش دستیابی به راهکارهایی جهت کنترل استرس و افزایش حس رضایت بیمـار از محیط و در نتیجه ی آن لذت بخش بودن محیط برای او و همچنین امکان برقراری با محیط برای کودک مهیا شود، که در نتیجـه ی همه ی این ها کودک می تواند نقش مؤثری در بهبود بیماری خود داشته باشد. روش انجام پژوهش از نوع توصـیفی - تحلیلـی و استدلال نیز از نوع قیاسی می باشد. یافته های مورد بررسی نیز متشکل از سه مورد می باشد که سه عبارتند از بیمارستان کودکـان اولینا، بیمارستان دانشگاه کارولینای شمالی و بیمارستان کودکان لیدی سیلنتو در خارج از کشور واقع هستند. نتایج حاصـل از ایـن پژوهش نشانگر آن است که عوامل کالبدی مورد استفاده در محیط درمانی می تواند تأثیر مستقیم بر روی رفتارها، اعمال و تعاملات بیمار و همچنین همراهان او و کادر درمانی داشته باشد و همین امر نیز باعث افزایش یا کاهش استرس بیمار شده و نقش مهمـی در سلامتی وی ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

کودکان ، عناصر کالبدی ، استرس ، مراکز درمانی.