مقایسه دیدگاه سنایی و مولوی درباره زن

جایگاه و وضعیت زنان در هر جامعه­ای در ارتباط با نگرش زمانه و افراد نسبت به زنان است. در جامعه ایران جایگاه زنان همواره دچار فراز و فرودهایی شده است. در این میان آثار شعرا می توان آیینه ای برای شناخت وضعیت  زنان باشد. جهان­بینی هر شاعر، نویسنده یا اندیشمند متأثر از شرایط فکری، اجتماعی و حافظه­ی فرهنگی زمان و مکانی است که در آن زندگی می­کند. سنایی  و مولوی از شاعران برجسته ایران هستند که آثارشان بازتابی از شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دوره زیست آنهاست. مسئله­ای که مطرح است تحول جایگاه زن در جامعه از دوره سنایی تا مولوی است. این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و با تکیه بر داده­های کتابخانه­ای انجام شده است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد از دوره سنایی تا مولانا، تحول اجتماعی و فرهنگی منحصر به­فردی روی داد که به بهبود جایگاه زنان منجر شد. همین مسئله در تصویرپردازی شخصیت زنان تأثیرگذار بوده است. سنایی عمدتاً نگاهی منفی و منتقدانه به زن دارد و به ندرت در جایگاه مادر و در خدمت نگرش دینی به زن اهمیت می­دهد؛ اما مولانا زن را جلوه­ای از جمال الهی می­داند. زن در شعر مولانا، روح و زمین و نفس است و مکمل آفرینش که چهره­ی زن را نسبت به شعر سنایی متمایز می­کند. اهداف پژوهش 1.تطبیق سیمای زن در اشعار سنایی و مولوی. 2.واکاوی عوامل مؤثر در ترسیم سیمای زن در دوره سنایی و مولوی. سؤالات پژوهش 1.سیمای زن در اشعار سنایی و مولوی چه تفاوت­هایی دارد؟ 2.کدام عوامل در ترسیم سیمای زن در دوره سنایی و مولوی نقش داشت؟

کلیدواژه ها:

سنایی ، مولوی ، سیمای زن ، مطالعات تطبیقی ، عرفان اسلامی