تأثیر هنر در فرهنگ سازی شاهنامه

هنر رفتاری است که نشانه فضل و امتیاز است و شخص هنرمند با توجه به ویژگی هایی که دارد نسبت به بقیه افراد دارای سروری و برتری است. فردوسی در اثر خود، برای بهره گیری هرچه بیشتر از هنر، آن را با ساختارها و ترکیب های مختلفی بکار برده است. تجلی هنر در اشعار فردوسی به خصوص در شاهنامه، زبانزد هنردوستان است. برای دریافت مقصود فردوسی از واژه «هنر» باید به عناصر تجلی آن در شاهنامه رجوع نمود. این کتاب فاخر، حماسه ای ایرانی ملی است که سنت های ملی و شناسنامه اقوام ایران را در خود جای داده است. فکر فردوسی و اندیشه حاکم بر شاهنامه همیشه مدافع خوبی ها در برابر ظلم و تباهی است. ایران که سرزمین آزادگان محسوب می شود همواره مورد آزار و اذیت همسایگانش قرار می گیرد ولی با دلاوری دلاوران بر دشمنان فاق آمده است که این تفکر برای همه خاققان هنرهای تجسمی خوشایند بوده و هست و باز هم به همین خاطر همیشه شاهنامه فردوسی در آثار هنرمندان تجسمی متبلور شده است. پژوهش حاضر، تحقیقی کاربردی است که به روش کتابخانه ای صورت گرفته است و هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر پذیری از هنر در اشعار شعر فردوسی به ویژه در شاهنامه می باشد که به روش تحلیل محتوا و توصیفی تحلیلی نگاشته شده است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، فردوسی ، هنر ، اسطوره