حسادت و کین خواهی در شاهنامه فردوسی

مقاله ی حاضر پژوهشی است در بررسی حضور حسادت و کین خواهی در حماسه ها و اساطیر و ضرورت وجود آن در نهاد آدمی. خواهنده در این مقاله ضمن آشنایی نسبی به علل و انگیزه های حسادت و کین خواهی در شاهنامه فردوسی پی می برد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است. نتیجه مقاله حاکی از آن است که باید اذعان داشت که هرگز قانونی وضع نمی شود که بتواند روحیه ی سرکش همه ی افراد جامعه را رام نماید. زیرا سلیقه ها، آرزوها، خواسته های هر آدمی متفاوت است و همین تفاوت ها باعث می گردند که بعضی از آدم ها مطیع و برخی دیگر عاصی و نافرمان باشند بنابراین بشر تا زمانی که با سرکشی، خواسته هایش را مطالبه می کند، هستی خود را اثبات نماید، هیچ قدرتی نخواهد توانست او را به مانند یك روبات تصور کند که سازندگانش به او هستی می بخشند و جدا از چهارچوب تعریف شده ی ایشان نمی تواند از خود حرکتی نشان دهد. او همان طور که با عصیان پا بر این عالم مادی نهاد با عصیانگری هم به آخر زمان خواهد رسید. گرچه ممكن است همه ی عصیان، نتایج مثبت و اهداف بشردوستانه ای را به دنبال نداشته باشد.

کلیدواژه ها:

حماسه ، شاهنامه وردوسی ، کین خواهی ، حسادت