آیین ها و رسوم در شاهنامه فردوسی

شاهنامه سند روشن اصالت و هویت ماست و این شاهکار فکر و نبوغ بشری به مثابه بحر بیکران پرازلولوی آبدار سرشار از جواهر شاهوار است. پاره یی ازین دفتر که حدیث حماسه های ملی و اسطوره های میهنی است از اصلی و نسلی به ما رسیده . در اعماق تاریخ و فرهنگ کهن ما ریشه داشته است. یکی از سرچشمه های آن آیین مزد یسنا و سایر پدیده های ذهنی و معنوی مردم ماست و در درازی زمان درخشیده است. سالار خراسان آن همه افسانه های نغز و معارف پر مغز را که نتیجه بسیار طبعی زندگانی دهگانان آزاده والانژاد خاور زمین را در نسج کلام خود با مهارت و استادی جا داد و به نحو نیکو پرورده است. با کاوش و پژوهش گذرا درین سفینه در دری، به یک رشته آیین ها و آداب دست می یازیم که در آن روزگاران و حتی پیش از آن مقبول و متداول بوده و امروز سایه روشن آن رسوم و سنن را در بین ملل مترقی جهان می بینیم که به آن می نازند و هنوز به کار می برند. پاره یی ازین رواجها که اکنون از میان رفته، نشانه فرهنگ متعالی و انسان ساز ماست. درین مختصر پاره یی ازین عادات و رسوم را بر می گزینیم و شرح می دهیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، آیین ها ، عرف ، آداب