نقش سیستان در شاهنامه فردوسی

سیستان نام سرزمینی وسیع در بخش هایی از جنوب شرقی فلات ایران است که امروزه قسمتهای بزرگی از آن داخل خاک افغانستان واقع شده وبانام ولایت نیمروز خوانده می شود ..باآنکه این سرزمین طی تاریخ نقش مهمی در تکوین وگسترش تمدن وفرهنگ ایرانی داشته آثار مادی تمدن های موجود آن ،چنان که باید و شاید شناسایی ومعرفی نشده اند .سیستان طی تاریخ وبه تناوب با نامهای گوناگونی چون زرنک،زرنکا، درانجانا، سکستان، سجستان ،سیستان، نیمروز ونامها وصفات دیگری خوانده شده است .سیستان نقش درجه اولی در تکوین وتدوین داستانهای اساطیری و مذهبی پیش از اسلام ایران را برعهده داشته است . سرزمین سیستان در شاهنامه اهمیت ویژه ای دارد . این ناحیه که نام های گوناگونی به آن اطلاق می شده است ، محل حکومت سام نریمان و فرزندان و نوادگانش بوده است وبسیاری از اتفاقات و رویداد های مهم شاهکار حکیم توس در آنجا به وقوع می پیوندد سرزمین مقدسی که محل پیدایش و خیزش بسیاری از پهلوانان ایران زمین از جمله رستم است .این سرزمین را در شاهنامه با نام های سیستان ، زابلستان ، زابل ، سجستان ، سگستان و نیمروز خوانده اند. در این مقاله سعی شده تا جایگاه والای سیستان در شاهنامه فردوسی بررسی و به این پرسش پاسخ داده شود که آیا سیستان جزیی از ایران به شمار میرفته یاخیر وعلت گزینش این سرزمین در شاهنامه واکاوی گردد .باشدکه سیستان پیوسته قرین افتخار باد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، سیستان ، زابلستان ، نیمروز