مطالعه ساختارهای ترشحی در اندام های رویشی پسته Pistacia vera L

ساختارهای ترشحی از متنوع ترین ساختارهای گیاهی بوده و بررسی آن ها می تواند ارزش تکاملی و فیلوژنتیکی داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی ساختارهای داخلی و خارجی در اندام های رویشی گیاه پسته Pistacia vera L. بود. از برگ، ساقه و ربیشه های جوان برش های دستی گرفته شد و برش ها با آبی تولوئیدین رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری بررسی شدند. کرک های ترشحی چندسلولی و نسبتاً بزرگ در هر دو سطح برگ به خصوص در محل رگبرگ میانی حضورداشتند. مجاری ترشحی رزینی درهر سه اندام ر مرکز دستجات آوندی آبکش دیده شدند. سلول های جداری این مجاری رنگپذیری بالایی داشته که نشانه تراکم بالای مواد ترشحی درآن هاست. دستجان آوندی ابکش و مجاری رزینی درون آن ها با کلاهک های ضخیم اسکلرانشیمی حفاظت می شوند. در میانه برگ سه مجرای رزینی در رگبرگ میانی مشاهده شد، اما در قاعده برگ، در منطقه نزدیک به دمبرگ تعداد مجاری بیشتر بود و در دو ردیف مشاهده شد. اما در قاعده برگ، در منطقه نزدیک به دمبرگ تعداد مجاری بیشتر بود و در دو ردیف مشاهده شدند. سلول های ترشحی حاوی کریستال های ستاره ای شکل از مواد معدنی و همچنین سلول های تانن دار با رنگپذیری بالا در بین بافت پارانشیم میانبرگ و پارانشیم پوست ساقه دیده شدند. در برش های طولی، سلول های تانن دار ساقه به صورت ردیفی از سلول های به هم متصل حضور داشتند. مطالعات گذشته نشان داده اند که ساختارهای ترشحی به خصوص مجاری رزینی در جنس Pistacia دارای تنوع است.