تاثیر شیوه های سنتی و نیمه مدرن شالیکاری، عوامل دموگرافیکی و سبک زندگی بر استئوآرتریت و کیفیت زندگی شالیکاران گیلانی

زمینه و هدف : در این مطالعه، هدف اصلی تعيين تاثير شاليکاری به روش های سنتی و نيمه مدرن، عوامل دموگرافيکی وسبك زندگی بر استئوآرتریت و کيفيت زندگی شاليکاران گيلانی است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصيفی-تحليلی بود و از جامعه شاليکاران گيلانی به تعداد 150 نفر، گروه نمونه (100نفر شاليکار سنتی) و گروه آزمایش 50 نفر شاليکار نيمه مدرن (گروه کنترل) به روش سرشماری در نظر گرفته شدند. داده ها بهوسيله ی پرسشنامه های اطلاعات دموگرافيك، نوردیك (NMQ)، کيفيت زندگی لانکشایر (94 سوالی) جمع آوری گردید. از روش های آماری استفاده شد.یافته ها: در تعيين تاثير متغيرها بر استئوآرتریت مشاهده شد که جنسيت و درد بر مفاصل تاثيرگذارند. در تعيين تاثيرمتغيرها (روش شاليکاری، ویژگی های دموگرافيکی و سبك زندگی) بر کيفيت زندگی؛ مشاهده شد که داشتن شغل دیگر،محدودیت حرکتی و خشکی مفاصل، دارای اثر معنادار بر کيفيت زندگی هستند.نتیجه گیری : شيوع استئوآرتریت در شاليکاران سنتی و نيمه مدرن زیاد است و سطح کيفيت زندگی آنها را تحت تاثير قرارمی دهد. آنها مجبور به تحمل ساعتها کار، در عين حال قرار گرفتن در وضعيت های بدنی نامناسب و محيط کاری مرطوب وتنش زا و به خصوص فشار در نواحی تحتانی پشت، گردن و شانه هستند. تفاوت های معناداری در دو گروه شاليکاران سنتی ونيمه مدرن با ملاحظه بر شيوع استئوآرتریت و کيفيت زندگی، با اولویت شاليکاران سنتی بدست آمد. دو عامل سن و جنسيت،تاثير معناداری بر استئوآرتریت و کيفيت زندگی افراد داشته است.