سازمان یادگیرنده محور ارتقای کیفیت نظام سلامت

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 283

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC13_104

تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1400

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: گسترش بسيار سريع اطلاعات در عصر حاضر موجب ايجاد تغييراتي حيرت انگيز در همه عرصه هايجوامع بشري گرديده و همين مسله سازمان ها را مجبور به استفاده از ابزار آموزش، جهت ادراک و انتخاب رفتار متناسب باتغييرات كرده است. بنابراين مراكز درماني و دانشگاه هاي علوم پزشكي و آموزشي نيز به عنوان يک سازمان، مي بايستمزيت رقابتي در جريان يادگيري و آموزش كسب نمايند و زودتر و سريع تر و بهتر از ساير رقبا ياد بگيرند و اين يادگيري وآموخته ها را در فرآيند هاي كاري نشان داده و از قابليت ها، تعهد و ظرفيت يادگيري افراد در كليه سطوح بهداشتي و درمانيبه نحو احسن بهره برداري نمايند و عملكرد سازمان خود را از طريق آگاهي و درک بهتر، بهبود و اصلاح نمايند وبه عنوانسازمان يادگيرنده مطرح گردند. اين مقاله مي كوشد تا با بيان ويژگي هاي سازمان يادگيرنده، به بررسي نقش آن بعنوان محورارتقاي كيفيت نظام سلامت بپردازد.مواد و روش ها: به منظور بررسي موضوع مورد نظر، سايت ها و پايگاه هاي اطلاعاتي مختلفي مانند Proquest, All the web Emeralled،Eric ،Irandoc ،Pub med ،Google،Alta vista و دانشيار مورد جستجوقرار گرفت و از بين بيش از شصت مقاله پژوهشي، حدود سي و دو مقاله انتخاب و مورد مطالعه و بررسي قرار گرفت.نتایج : پنج اصل اساسي سازمان هاي يادگيرنده عبارتند از: تسلط فردي، مدل هاي ذهني، يادگيري تيمي، ايجاد دورنمايمشترک و تفكر سيستمي. بهترين و بروزترين مدل جهت ارزيابي سازمان به عنوان سازمان يادگير مي بصورت اختصار بهآن INVEST گفته مي شود و مواردي همچون وجود فراگيران با انگيزه، فرهنگ پرورش دهنده، دورنمايي براي يادگيري، يادگيري افزايش يافته (بهبود يافته)، مديريت حمايتي و ساختارهاي قابل تغيير. راهكارهاي عملي جهت رسيدن بهسازمان يادگيرنده و استراتژي هايي براي ايجاد و ساخت زير سيستم هاي يادگيري در نظام سلامت كشور بيان شده است.نتیجه گیری : ارتقاء كيفيت نظام سلامت تلا شي براي برنامه ريزي و اجراي تحول سازماني در را ستاي ارتقاء كيفيت نظامسلامت است و سازمان هاي يادگيرنده به سبب ويژگي ذاتي خود سبب ارتقاء خود و سازمان شان مي گردند بدين ترتيب لازماست وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و سازمان هاي مرتبط علي الخصوص بيمارستان ها به سمت تبديل شدن بهسازمان يادگيرنده حركت كنند ولي نبايست از اين نكته غافل شد كه، تفكر سازمان يادگيرنده، تفكر نويني است كه برايبكارگيري آن در مراكز درماني دولتي و خصوصي بايد آن را بومي نمود و بومي نمودن آن، به اندازه پذيرش ضرورت آن اهميت دارد.

کلیدواژه ها:

سازمان يادگيرنده ، مراكز درماني و نظام سلامت

نویسندگان

مجتبی سپندی

استادیار، متخصد اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

باقر صادقیان

دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت خدمات بهداشت و درمان،دانشکده بهداشت، تهران، ایران

حبیب شیرازی ساتلو

دانشجوی کارشناسی ارشد،مدیریت خدمات بهداشت و درمان،دانشکده بهداشت،تهران،ایران

فاطمه نریمانی

کارشناس مامایی،دانشکده پرستاری و مامایی،دانشگاه علوم پزشکی تهران،تهران