چالش های آموزش مجازی در زمان شیوع بیماری Covid-19 در ایران

زمینه و هدف : آموزش مجازی یک روش نوین در ارائه علم و جایگزینی برای شیوه های سنتی تدریس است. مزایای بالقوهآموزش مجازی نیازمند وجود یک زیرساخت مناسب می باشد که در کشورهای در حال توسعه با مشکلاتی روبرو است. مطالعهحاضر با هدف تشخیص چالش های استفاده از سیستم آموزش مجازی در زمان شیوع اپیدمی Covid-19 در کشور ایران انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع کیفی با رویکرد تحلیل محتوا است که در سال 1399 انجام شد. 22 نفر از فراگیران وآموزش دهندگان شیوه آموزش مجازی در گروه های تحصیلی و علمی مختلف در این مطالعه شرکت کردند. جمع آوری اطلاعاتبه روش مصاحبه نیمه ساختارمند انجام شد. پس از انجام هر مصاحبه، پیاده سازی و تحلیل محتوا انجام و سپس توسط تیمتحقیق تم ها، کدها، طبقات و زیرطبقات تبیین شد.نتایج: 54/5% و 45/5% مصاحبه شوندگان بترتیب شامل زنان و مردان بودند که از آنها 13/6%، 50% و 36/4% در گروه هایسنی 7-17، 18-35 و 36-65 سال و تعداد 22/7%، 22/7%، 22/3% و 27/3% در گروه های تحصیلی کمتر از دیپلم، کارشناسی، کارشناسی ارشد و بالاتر از کارشناسی ارشد قرار داشتند. 1 درونمایه، 4 طبقه اصلی و 16 زیرطبقه از خروجی مصاحبه ها و بررسیمتون بدست آمد. نتایج نشان داد که بیشترین مشکلات در استفاده از آموزش مجازی در حیطه های زیرساخت فناوری، فرهنگی،اقتصادی، آموزشی، زمانی و ارتباطی می باشد. نتیجه گیری : کاربری سیستم آموزش مجازی در زمان شیوع بیماری Covid-19 و بدون آموزش های ابتدایی با اختلالاتی همراه بود. توصیه می شود با بررسی دقیق معایب موجود، اقدامات اساسی در جهت اقدام به موقع در رفع نیازمندی های بسترآموزش مجازی انجام شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، پاندمی ، Covid-19