راهبردهای دستیابی به اهداف توسعه پایدار صنعتی کشور

نظام های اقتصادی به دلایل متعددی ممکن است از حالت تعادل خارج شده دچار بحران شوند. این دلایل ممکن است ریشه در درون سیستم داشته باشد، نظیر شکست های نهادی، اشباع بازار و کاهش سودآوری و یا منتج از عوامل خارجی باشد. (نظیر رقابت شدید جهانی، تقلیل منابع خارجی فرضا ناشی از تحریم و کاهش ارتباط تجاری) در چنین شرایطی ممکن است بدون ساختاربندی مجدد سیستم، روابط تولید و نهادهای تنظیمی قادر به جذب تنش های ناشی از بحران نباشند. بدون شک تغییر ساختار و رشد سیستم، فرایندی تکاملی و درازمدت است. با این وجود، بازبینی و گاهی تدوین مجدد استراتژی های توسعه (صنعتی) لازمه به تعادل رساندن مجدد سیستم اقتصادی است. تدوین استراتژی برای توسعه صنعتی کشورهای مختلف، سابقه ای چندان طولانی ندارد اما حتی قبل از مستندسازی چنین استراتژی هایی، دولت ها ولو به شکل غیر صحیح تلاش کرده اند که صنایع خوش آتیه، پر بازده و منطبق با زمینه بومی خود را شناسایی کرده و از توسعه آنها حمایت نمایند. (به عنوان مثال دخالت دولت در توسعه صنعت راه آهن کشور امریکا قرن نوزدهم میلادی)، در کشور ما نیز طی چند دهه گذشته تلاش های متعددی برای یافتن اولویت های و راهکارهای توسعه صنعتی انجام شده است که مواردی به قبل از انقلاب اسلامی بر می گردد و چند مورد نیز پس از جنگ تحمیلی صورت گرفته است.