مقایسۀ تحلیلی جغرافی‌نگاری ابن‌خردادبه و اصطخری
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 271
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HPH-30-25_008
تاریخ نمایه سازی: 15 فروردین 1400
چکیده مقاله:
این پژوهش می‌کوشد برمبنای مطالعات کتابخانه‌ای و روش تاریخی با رویکرد توصیفی‌تحلیلی، شیوه و ویژگی‌های جغرافی‌نگاری و مکتب روشی دو تن از جغرافی‌دانان ایرانی (ابن‌خردادبه و اصطخری) را واکاوی و تحلیل کند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد ابن‌خردادبه با توجه به رویکرد جهانی و ایران‌شهری در جغرافی‌نگاری، استفاده از شیوۀ جغرافی‌نگاری ایرانی و نیز ویژگی‌هایی نظیر استفاده‌نکردن از نقشه، عجایب‌نگاری، توجه ویژه به هویت میهنی، دخالت ندادن نگرش دینی در جغرافی‌نگاری در زمرۀ مکتب عراقی قرار دارد. اما اصطخری به‌علت واردکردن بینش اعتقادی در جغرافی‌نگاری و بی‌توجهی به جغرافیای سرزمین‌های غیر اسلامی، انتخاب شیوۀ بیست اقلیم (ناحیه) و نیز ویژگی‌هایی مانند استفاده از نقشه، دوری از عجایب‌نگاری، توجه ویژه به هویت دینی در مقابل هویت میهنی، پیرو مکتب بلخی است. همچنین اصطخری با آنکه به کتاب ابن‌خردادبه دسترسی داشته، ولی به احتمال زیاد از آن استفاده نکرده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی علیجانی
دانشجوی دکتری ایران شناسی، بنیاد ایران شناسی ، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محبوبه شرفی
دانشیار گروه تاریخ ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری،تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :