بررسی عوامل اثرگذار در نظام تربیت و آموزش کارگزاران سطوح راهبردی ج.ا.ایران

استفاده از نیروی انسانی متخصص و حرفه­ای از مهم­ترین مؤلفه‌های اثرگذار توسعه و پیشرفت جوامع انسانی بوده ­است. اهمیت مدیریت بر منابع، تصمیم‌سازی و تصمیم­گیری در سطوح راهبردی به سطحی رسید که نیازمندی به افرادی با سطوح نگرش وسیع برای برنامه­ریزی­های بلندمدت و آینده­نگرانه از الزامات نهادها، سازمان­ها و کشورها است. در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان پارادایمی نوین در عرصه جهانی با تکیه بر ارزش­ها و ایدئولوژی خاص خود اهداف و برنامه­های مشخصی برای حضور در عرصه جهانی دارد که لازم است در مورد تربیت و آموزش مدیران راهبردی، برنامه­های هدفمندی را به اجرا بگذارد. تحقیق حاضر با هدف اصلی شناسایی عوامل اثرگذار در مراحل تربیت، آموزش و به‌کارگیری مدیران راهبردی کشور و با انجام پژوهش به روش تحلیل محتوا و مرور ادبیات منابع داخلی و خارجی، اسناد بالادستی و آموزه­های دینی و انقلابی و تدابیر امامین انقلاب اسلامی، اقدام به ارائه مدل مفهومی بر اساس الگوی نگرش سیستمی نموده ­است. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده در این تحقیق، ویژگی­ها و شایستگی­های فردی، مأموریتی، معنوی، بینشی، نگرشی و مهارتی و مفاد اسناد بالادستی همچون قرآن، نهج­البلاغه، فرمایشات امامین انقلاب، قانون اساسی و سند چشم­انداز با بهره­گیری از نظریه­ها و روش­های یادگیری از مواردی هستند که در قالب چهار عامل مهم: مبانی دینی و اعتقادی، تربیت مبتنی بر فطرت، بصیرت­افزایی و مدیریت راهبردی اسلامی اثرگذاری مستقیم بر تربیت و آموزش مدیران برای تصدی موقعیت­های شغلی راهبردی دارند.

کلیدواژه ها:

تربیت ، آموزش ، به‌کارگیری ، کارگزاران ، سطوح راهبردی