مقایسه اثر بخشی زوج درمانی ترکیبی و زوج درمانی رفتاری ترکیبی بر افزایش تاب‌آوری زوج‌های آسیب دیده از خیانت

مقدمه: خیانت زناشویی زیان‌آورترین عمل به یک ارتباط است، اعتماد همسر آسیب دیده را از بین می‌برد، تاب‌آوری را کاهش داده و پیامدهای ناگواری پدید می‌آورد. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی زوج درمانی ترکیبی و زوج درمانی رفتاری ترکیبی بر افزایش تاب‌آوری زوج‌های آسیب ‌دیده از خیانت انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زوج‌هایی است که مرد مرتکب خیانت شده و در سال ۱۳۹۷ به مراکز مشاوره شهر اندیشه مراجعه کردند. ۲۴ زوج با نمونه‌گیری در دسترس و به ‌صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گمارده شدند. آزمودنی‌ها به پرسشنامه تاب‌آوری کونور و دیویدسون پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که زوج ‌درمانی ترکیبی (۱۳/۴۸۹F=، ۰/۳۲۵=𝝶۲) و زوج ‌درمانی رفتاری ترکیبی (۳۱/۹۸۸=F، ۰/۵۳۳=𝝶۲) بر افزایش تاب‌آوری زوج­‌های آسیب دیده از خیانت مؤثر واقع‌ شده‌اند به ‌طوری‌که نمرات آزمودنی‌ها در پس‌آزمون مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون افزایش معناداری نسبت به نمرات پیش‌آزمون داشته است (۰/۰۵>p). نتیجه‌گیری: خیانت زناشویی پدیده‌ای چند علیتی است و از آنجا که هیچ نظریه واحدی مسیری به سمت واقعیت ندارد. با توجه به میزان آسیب‌ها و پیامدهای خیانت، بر اساس یافته‌ها پیشنهاد می‌شود از مداخلات مؤثر رویکردهای ترکیبی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

Integrative couple therapy ، Integrative behavioral couple therapy ، Resilience ، Infidelity ، زوج ‌درمانی ترکیبی ، زوج ‌درمانی رفتاری ترکیبی ، تاب‌آوری ، خیانت