بررسی آزمایشگاهی عملکرد هیدرولیکی سدهای پاره سنگی

سد های پاره سنگی، از نوع تأخیری میباشد که برای کنترل و مهار سیلاب به کار میرود .این سدها قادر به کاهش پیک سیلاب خروجی نسبت به سیلاب ورودی میباشد .تحقیق حاضر برروی هیدرولیک جریان ماندگار درون گذر در سد پاره سنگی قوسی شکل انجام شده است .به علت متلاطم بودن جریان تراوشی در این سدها قانون دارسی اعتبار ندارد و باید از معادلات جریان متلاطم، شامل روابط بین عدد رینولدز و ضریب اصطکاک یا گرادیان هیدرولیکی و سرعت جریان استفاده شود. در این تحقیق به منظور بررسی اثر قوس در هیدرولیک سدهای پاره سنگی از سه منحنی با ضخامت قوس(22cm، 32، 42،) با سنگدانه هایی به قطر(3cm، 5، (7 و3 دبی مختلف آزمایش شد که نتیجه میزان نفوذ پذیری و نگهداشت آب با استفاده از نرم افزار اکسل که به صورت نمودار نشان داده شده است. نتیجه میشود که ضخامت قوس و قطر مصالح مهمترین و بیشترین تأثیر را در (ذخیره آب) و افزایش پروفیل سطح آب را دارد. با افزایش ضخامت قوس از22 سانتی متر به 42 سانتی متر با دبی 17 لیتر بر ثانیه تراز سطح آب پشت سد از(24,6به 53 ( 37,6درصد افزایش یافته و همچنین با کاهش قطر مصالح سنگدانه از 7 سانتی متر به 3 سانتی متر با دبی 15 لیتر بر ثانیه تراز سطح آب در پشت سداز(25,6 به 46 (37,5 درصد افزایش پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

سد قوسی پاره سنگی ، مدل آزمایشگاهی ، هیدرولیک جریان ، محیط متخلخل درشت دانه