بررسی و تحلیل آرایه های بدیعی در مثنوی لیلی و مجنون جامی

بدیع یکی از شاخه های علوم بلاغت است که از وجوه تحسین کلام بحث میکند. این شاخه از علم بلاغت، شامل آرایه های لفظی و معنوی است. یکی از روشها و رویکردهای بررسی و تحلیل فنون ادبی به ویژه شعر، سنجش فنون بلاغی و مجموعه ی رتوریک حاکم بر اثر ادبی به میزان فصاحت و شیوایی آن است. از سوی دیگر جامی در زمینه ی مثنوی سرایی یکی از شاعران مشهور است که آثار متعددی از وی بهجا مانده که مملو از صناعات ادبی و آرایه های لفظی و معنوی می باشند. این صناعات ادبی زبان وی را به زبان هنری تبدیل کرده و به گیرایی و غنایی اشعار او افزوده است. به همین دلیل، پژوهشگر در این جستار به بررسی و تحلیل آرایه های بدیعی در مثنوی »لیلی و مجنون« وی میپردازد. این مقاله به روش کتابخانه ای و با هدف شناخت صناعات ادبی در آثار جامی به ویژه مثنوی لیلی و مجنون تهیه و تدوین گردیده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که در این اثر انواع سجع، واج آرایی در صامت ها، تکرار واژه، جناس زائد، جناس مضارع و جناس خط بسامد بالایی دارند و کاربرد آرایه های لفظی تکرار در جمله، تکرار در مصوت، جناس مرکب، جناس لفظ، جناس قلب و جناس ناقص حرکتی بسیار نادر است.

کلیدواژه ها:

آرایه های لفظی ، اشعار ، جامی