تحلیل ظرفیتها و چگونگی اقتباس نمایشی از حکایت »دله مختار«

ادبیات دراماتیک و ادبیات داستانی دو گونه متفاوت هستند؛ اما در بعضی عناصر با یکدیگر همپوشانی دارند. پایه و اساس نمایش متن است. نمایش متنی است که اجرا میشود و داستان همچون ماده خامی است که نمایشی و دراماتیزه میشود. مهمترین مساله در نمایش متن نمایشنامه است. اقتباس از گونه های ادبی برای نمایش میتواند ظرفیت های متون نمایشی را ارتقا بخشد و ما را در رسیدن به یک درام موفق یاری رساند. با تامل در آثار ادبی در مییابیم که کم نیستند آثاری که میتوان با بهره گیری از آنها ضعفهای یک متن نمایشی را رفع کرد و بر غنای ادبیات نمایشی افزود. کتاب »جامع الحکایات« یکی از این آثار است که با وجود داشتن قابلیت های نمایشی بسیار همچون کشمکش، شخصیت پردازی، دیالوگ، تعلیق، کشش و جذابیت و همچنین پیرنگی منسجم با روابط علی و معلولی؛ تاکنون از دیدگاه پژوهشگران از این منظر دور مانده است؛ بر همین اساس قصد داریم در این پژوهش حکایت »دله مختار« را از این کتاب به روش توصیفی-تحلیلی و جمع آوری منابع به روش کتابخانه ای، با تاکید بر تعریف درام و داستان و وجوه مشترک بین این دو گونه ادبی، ضرورت و اهمیت اقتباس، مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم و همچنین براساس دیدگاه های مختلف اقتباس، آزاد و وفادار، راهکارهایی ارائه خواهد شد، برای اینکه یک بازنمایی موفق ازاین اثر داستانی و تبدیل آن به یک اثر نمایشی برای اینکه اثری پذیرفته، باورپذیر و مورد علاقه ی تماشاگران امروز داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

ظرفیتهای نمایشی ، درام ، اقتباس ، جامع الحکایات ، دله مختار.