شخصیت زن در آثار مولانا رومی

زن مانند مرد انسان است یعنی روی دیگری از سکه هستی انسان در این زمین است.اگر چه اختلافات طبیعی بین زن و مرد است ولی هر دوی آنها مؤثرند و هیچ یک از آن بر دیگری برتری ندارد و تنها چیزی که ارزش آنان را بالا می دارد تقوا است .خداوند با انسان مذکر یعنی مرد هیچ رابطه خاصی ندارد که او را از زن برتر دانست .در عرفان و درمیان آن پایه فکری خاص که مولانا رومی از دسته بهترین ایشان است ،زن و مرد با هم فرقی ندارند و حتی ما در تاریخ تصوف از زنان صوفی نیز شنیده ایم که از حرمت معنوی با مردان برخوردار بوده اند .با تمام وجود این سیمای زن در سنت ادبی فارسی چندان مقبول نیست .و گویا خود مولانا رومی نیز به عنوان یک شاعر و صوفی از این رسم شاعران قبل و بعد از خود آزاد نبوده است .زیرا همین تفکر مبهم و منفی را در شعر مولانا نسبت به زنان دیده میشود .در تمثیل های مولانا تصور او در مورد زن حرص،صفات حیوانی ، نفسانی ،ظاهر نگر و دارای قضاوت است .در این مقاله سعی بر بررسی و سنجیدن و نشان دادن که این فکر واقعی مولانا نسبت به زن نمی باشد، بلکه مولانا رومی تصورات و اندیشه مردم روزگار خود را بیان کرده است زیرا که بر خورد و رویّه مولانا با زنان بسیار مهربان و لطیف بوده است.

کلیدواژه ها:

مولانا ، زن ، مرد ، تصوّف.