مضمون آفرینی و تصویرسازی با عناصر طبیعت بومی در اشعار معینی کرمانشاهی

هر شاعری با توجه به محیط زندگی و طبیعتی که در آن زندگی میکند، تحت تأثیر عواملی قرار می گیرد که در خودآگــاه و ناخودآگاه خود آنها را تجزیه و تحلیل مینماید. زمانیکه شاعر یک اثر را خلق میکند، این نشانه های تأثیرپذیری در روساخت و ژرف ساخت اثرش آشکار می شوند و همین شرایط در شکل گیری تخیّل شاعر و به تبع آن، تصویر پردازی های اومؤثر است به طوری که از شباهتهای تصویری دو اثر میتوان به هم اقلیم بودن شاعران آنها پی برد. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی وبا هدف »بررسی مضمون آفرینی و تصویرسازی با عناصر طبیعت بومی در اشعار معینی کرمانشاهی« انجام شد. یافته های این پژوهش بیانگر این است که »معینی کرمانشاهی« شاعری متعهد است که از سمبل همچون ابزاری برای بیان مـفاهیم اجـتماعی، استفاده مـیکند. بسامد این نمادهای اجتماعی در مجموعه های »ای شمعها بسوزید«، »خورشید شب« و »خواب نوشین« بیشتر است. تاثیر طبیعت بومی و اقلیم کرمانشاه بر شعر معینی کرمانشاهی زیاد است. او نمادها و سمبلهایش را بیشتر از طبیعت بومی میگیرد و از آن جا که از سرزمین کوهستانی کرمانشاه برخاسته است و از نزدیک با طبیعت زیبا و کوهستانی آن در ارتباط بوده است، در اشعارش توصیفات بصری و زنده ای از طبیعت می آورد. از این رو نمادهایی چون کوه، صخره، صحرا، طوفان، سیل، گلهای خودرو، لاله، سنبل و .... در اشعارش، فراوان بـه چشم میخورد.

کلیدواژه ها:

مضمون آفرینی ، تصویرسازی ، طبیعت بومی ، معینی کرمانشاهی ، طاق وسان.