سیمای انسان کامل در غزل مولانا

یکی از اندیشه های والای عارفانه و عاشقانه در مورد وجود و شرایط انسان کامل در قرن هفتم )ه .ش( نگرش مولانا است، که رنگ و بوی الهی دارد. نگاه مولوی به زمینه ها، حالات و عناصر انسان کامل، ترکیبی از دیدگاههایفلاسفه، متکلّمین، دانشمندان علوم اسلامی و معجونی از اندیشه های عارفانه و عاشقانه ی کاملان عرفان و بزرگان جهان است.سیمای انسان کامل را در راه عشق اینگونه یافته ام: - مولانا انسان کامل را آینه ی حق دانسته، که جانشین شایسته ی خدا بر روی زمین است. - مولانا، انسان کامل را پیامبر عشق و ستایشگر آزادی میداند. - آراسته شدن به اخلاق الهی و خداگونه شدن، انسان کامل مولانا است. - پُربسامدترین واژه ها در دیوان شمس، درد، هجران، وصل، دل، جان، عشق و مشتقّات آن می باشد، و بیانگر این است که مولانا عاشق ترین عاشقان است. - مولانا انسان کامل شدن را مدام از منظری دیگر، در خود جست وجو میکند.

کلیدواژه ها:

مولانا جلال الدّین ، غزل ، عشق ، انسان کامل