بررسی فراوانی انتروکولیت ماستوسیتیک در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با غلبه اسهال و ارزیابی پاسخ به درمان آنها به درمان مهار کننده عملکرد ماست سلها

مقدمه:  با توجه به اینکه اغلب  بیماران سندرم روده تحریک پذیر (IBS) به درمانهای موجود پاسخ مناسبی نمی دهند به نظر می رسد که پاتوژنز بیماری به طور کامل شناخته نیست. اخیرا دانشمندان به  نقش ماستوسیتها در بیماری زایی بسیاری از اختلالات گوارشی نظیر سندرم روده تحریک پذیر توجه کرده اند. این مطالعه برای بررسی وضعیت ارتشاح ماستوسیتها در مخاط کولون بیماران IBS با غلبه اسهال و اثربخشی درمان ضدماستوسیت بربهبود علائم، طراحی شد. روش کار: این مطالعه مقطعی  در سال 1390-1391 در بیمارستان امام رضا و قائم مشهد انجام شده است. پس از اخذ شرح حال شامل مشخصات دموگرافیک، علائم بالینی، سوابق فردی و خانوادگی از 57  بیمار IBS با غلبه اسهال ( بر اساس مولفه های ROME III)، برای این بیماران کولونوسکوپی انجام و در صورت طبیعی بودن، نمونه هایی  از کولون چپ و راست گرفته شد. تعداد 48 نمونه بیوپسی بازیابی گردید. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای تریپتاز ماستوسیتها بر آنها انجام شده و تعداد ماستوسیتها شمرده شد. شیوع بیماران با ماستوسیت 20< در هر hpf تعیین شد. علائم بالینی بیماران با ماستوسیت بیشتر و کمتر از 20 با هم مقایسه شد.کلیه اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تی مقایسه و تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: از 48 بیمار، 3 نفر(8/5%) 20 < ماستوسیت در هر hpf (انتروکولیت ماستوسیتیک) داشتند. شدت علائم بالینی بیماران براساس تعداد ماستوسیتها تفاوت معنی داری با هم نداشت (05/0 p> ). نتیجه‌گیری: شیوع انتروکولیت ماستوسیتیک  نسبت به مطالعات دیگر بیشتر نبود. شدت علائم بالینی با شمارش ماست سلها ارتباطی نداشت.    

کلیدواژه ها:

سندرم روده تحریک پذیر ، اسهال ، انتروکولیت ماستوسیتیک ، ماست سل