اثربخشی افزودن اسیدفولیک به والپروات سدیم در درمان مانیای حاد، کارآزمایی بالینی دوسویه¬کور

   مقدمه: مقاومت درمانی در مانیای حاد شایع است و نقش درمان های تقویتی  شامل فاکتورهای تغذیه‌ای و ویتامین ها همیشه مورد توجه بوده است. هدف این پژوهش، ارزیابی تاثیر افزودن فولیک اسید به سدیم والپروات در درمان مانیای حاد بود.      روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسویه‌کور در بیمارستان روانپزشکی ابن سینای مشهد و در سال 1390 انجام گرفته  و در سایت کارآزمایی‌های بالینی ایران به شماره IRCT201112188106N1  ثبت شده است. به 29 بیمار مانیک، علاوه بر سدیم والپروات، به صورت تصادفی در دو گروه فولیک اسید و دارونما داده شد. در خط پایه و پایان هفته‌های سوم و ششم، شدت مانیا با آزمون مانیای یونگ (YMRS) و بهبود شناختی با آزمون کوتاه وضعیت روانی (MMSE) ارزیابی شد. داده‌ها با نرم افزار SPSS و آزمون‌های کای‌دو و تی دانشجویی تحلیل گردیدند.   نتایج: میانگین  نمرات  YMRS در خط پایه در گروه فولیک اسید44/2± 22 و در گروه پلاسبو95/1± 14/21 محاسبه گردیدکه این میانگین در پایان هفته‌های سوم و ششم در گروه فولیک اسید86/4± 26/8 و64/1± 13/3 و در گروه پلاسبو31/4± 14/14 و 21/5±13 بود. کاهش میانگین نمرات YMRS در گروه فولیک اسید نسبت به دارونما پس از پایان هفته‌ی سوم (005/0=p ) و ششم(001/0>p )، معنی‌دار اما تغییرات میانگین نمرات MMSE پس از پایان هفته‌ سوم 068/0=p و ششم 068/0=p  معنی‌دار نبود.   نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه، درمان کمکی با اسید فولیک در کنار درمان اصلی با سدیم‌والپروات، در بهبود علایم دورۀ مانیای حاد اختلال دوقطبی  حداقل تا پایان هفتۀ ششم درمان موثر است.

کلیدواژه ها:

اختلال دوقطبی ، اسید فولیک ، سدیم والپروات ، مانیا