مدل علی دلبستگی شغلی مشاوران براساس توانایی انطباق پذیری شغلی و میانجی گری حمایت‎های سازمانی در مدارس شهر تهران

مقدمه: هدف از این پژوهش تبیین مدل علی ارتقاء دلبستگی شغلی مشاوران براساس توانایی انطباق­پذیری شغلی با میانجیگری حمایت­های سازمانی در مدارس شهر تهران می­باشد. روش کار: روش این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است و ازسویی دیگر به دلیل تحلیل روابط درونی بین مؤلفه‎ها به روش تحلیل عاملی از نوع همبستگی می­باشد.  جامعه آماری شامل تمام مشاوران مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 97-96   به تعداد 851 نفرمی­باشد که بنابر مفرضه­های معادلات ساختاری و با احتساب ضریب افت450 نفر مشاور بنابر به صورت تصادفی ساده و تصادفی طبقه‎ای انتخاب شدند. ابزار به کار رفته شامل: پرسشنامه 20 سؤالی توانایی انطباق­پذیری شغلی ساویکاس(2005)،پرسشنامه 20 سوالی دلبستگی شغلی ادواردز و کیل پاتریک(1987) و پرسشنامه حمایت سازمانی سای و همکاران(2015) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از روش‎های آمار توصیفی مرسوم و آمار استنباطی از جمله آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، ماتریس همبستگی متغیرها، آزمون تحلیل عاملی تأییدی، مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‎افزارSPSS24,LISRELL استفاده شد. نتایج: نتایج به دست آمده نشان دادند که توانایی انطباقپذیری شغلی با 23/0و حمایت­های سازمانی با51/0دلبستگی شغلی مشاوران را تبیین می­کند هم چنین انطباق پذیری شغلی با 32/0 حمایت های سازمانی را تبیین می­کند. نتیجه گیری: همچنین نتایج مبین تأثیر مستقیم توانایی انطباق­پذیری شغلی و تأثیر غیرمستقیم آن با میانجیگری حمایت­های سازمانی بر دلبستگی شغلی است.

کلیدواژه ها:

حمایت سازمانی ، توانایی انطباق پذیری شغلی ، دلبستگی شغلی ، مشاوران مدارس