مطالعه ی تجربی اثر پلاسما بر شعله ی نفوذی آرام گاز طبیعی

در این مقاله، به بررسی تجربی اثر پلاسما بر شعله ی نفوذی گاز طبیعی پرداخته شده است. محفظه ی آزمایش، شامل دو لوله ی کوارتز هم محور است که از لوله ی مرکزی سوخت و از لوله ی کناری هوا عبور می کند. پلاسما توسط یک عملگر DBD تولید و در جریان تزریق می شود. در حالتی که یونیزاسیون روی سوخت (گاز طبیعی) انجام شود، یک الکترود میله ای از میان لوله ی مرکزی عبور می کند و الکترود دوم به صورت حلقه ای به دور لوله ی داخلی بسته می شود. در هنگام یونیزاسیون هوا، یک الکترود حلقوی به دور لوله ی مرکزی و الکترود دوم به دور لوله ی بیرونی بسته می شود. در هر دو حالت لوله ی کوارتز، نقش دی الکتریک را بر عهده دارد. روش داده برداری با استفاده از تصویربرداری با دوربین دیجیتال و استفاده از سه فیلتر باند نازک در طول موج های 430، 470 و 610 نانومتر می باشد. تزریق پلاسما در فواصل کمتر از 10 میلی متر الکترودها از میدان احتراق، باعث کاهش شدید طول شعله می شود. در فواصل بیش از 10 میلی متر، طول شعله افزایش می یابد. ناحیه ی زرد رنگ شعله که ناشی از تولید دوده و برخی آلاینده های دیگر است، با اعمال پالسما کمتر شده و در برخی از چیدمان های الکترودها، به طور کامل ازبین می رود. همچنین پالسما پایداری شعله را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

پلاسما ، عملگر پلاسمای DBD ، شعله ی نفوذی ، احتراق تقویت شده ، احتراق تجربی