توسعه مدل کسب و کار گردشگری الکترونیک مبتنی بر شبکه های اجتماعی در ایران

در این مقاله تلاش شده است تا مدل کسب و کار گردشگری الکترونیک در شرایطی بررسی و توسعه یابد که در بستر شبکه های اجتماعی قرار گرفته باشد. با در نظر گرفتن مدل استروالدر و پیگنور به عنوان مدل پایه، ابتدا مصادیق اجزای نه گانه مدل مفهومی کسب و کار الکترونیکی استروالدر و پیگنور در ادبیات گردشگری مورد شناسایی و مصداق یابی قرار گرفت. این عناصر نه گانه عبارتند از: بخش بندی مشتریان، ارزش های پیشنهادی، کانالها، ارتباط با مشتریان، جریان های درآمدی، ساختار هزینه، منابع کلیدی، فعالیت های کلیدی و شرکای کلیدی. در فاز دوم مصدایق این اجزا در گردشگری از طریق پرسشنامه در اختیار خبرگان صنعت و دانشگاه قرار گرفت و داده های حاصل از آن به وسیله نرم افزار اسمارت پی ال اس مور د تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفت و در نهایت هر یک از این عناصر با توجه به میزان اهمیت شان در مدل قرار گرفته و مدل نهایی را توسعه داده اند. همچنین به این نتیجه رسیدیم که اگر کسب و کار را پدیدهای دوسویه در نظر بگیریم آنچه که حضور در شبکه های اجتماعی آن را تحت تاثیر قرار می دهد بیشتر مربوط به مواردی است که بیش از تامین کننده مربوط به مشتریان است. مواردی چون ارتباط با مشتریان، ساختار هزینه، ارزشهای پیشنهادی، کانالها بیش از عناصر جریانهای درآمدی همچنین منابع کلیدی، فعالیتهای کلیدی و مشارکت های کلیدی در این زمینه اهمیت داشتند.

کلیدواژه ها:

شبکه های اجتماعی ، گردشگری الکترونیک ، مدل کسب و کار استروالدر ، مدل کسب و کار الکترونیک.