تأثیر نانو ذرات اکسید منیزیم (MgO) به عنوان یک عنصر کمیاب بر میزان گلوکز سرم در رت های نر دیابتی

منیزیم یکی از عناصر ضروری داخل سلول می باشد که به عنوان تنظیم کننده ی فعالیت آنزیم های داخل سلولی نقش خود را ایفا میکند. امروزه ترکیبات نانو فلزات در درمان بسیاری از بیماریها با حداقل عوارض جانبی مطرح میباشند. بیماری دیابت ملیتوس یکی از رایج ترین بیماریهای متابولیک میباشد. با توجه به تأثیرات شبه انسولینی (Insulinomimetic effects) یون منیزیم، در این تحقیق تأثیرات نانو ذرات MgO بر میزان تغییرات گلوکز سرم در گروه تیمارشده دیابتی با گروه کنترل مقایسه گردید. در این مطالعه تعداد 15 رأس رت نر نژاد ویستار(Rrattus norvegicus) به 3 گروه تقسیم شدند. برای القای دیابت از استرپتوزوسین با دوز 60mg/kg به صورت تزریق داخل صفاقی((I.Pاستفاده شد. 72 ساعت بعد از تزریق، قند خون موشها توسط گلوکومتر اندازه گیری شد و قند بالاتر از 180mg/dl به عنوان دیابتی بودن منظور شد. سپس رتهای دیابتی شده با نانوذره MgO با دوز 10mg/kg مورد تیمار قرار گرفتند. در ضمن این تیمارها به صورت تزریق داخل صفاقی یک روز در میان به مدت 4 هفته ادامه یافت. در پایان آزمایش، میزان گلوکز سرم در گروه های کنترل و تیمار با آزمون آماری ANOVA مقایسه شدند. با توجه به مطالعات انجام شده میزان گلوکز سرم در گروه های تیمار با نانوذره (148±21) MgO، با دوز 10mg/kg در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (631/2±21) کاهش یافته است. در ضمن گلوکز سرم در گروه تیمار شده مشابهت بسیاری با گروه کنترل غیر دیابتی((141/4±12 داشت. این تغییرات ازنظر آماری در سطح 0/05 معنیدار بود. در این تحقیق، نانوذره MgO به عنوان یک نانوذره کمیاب تقلیدکننده ی انسولین، منجر به کاهش گلوکز سرم در رتهای دیابتی شداحتمالااین نانوذره به عنوان یک نانووکتور (Nanovector) با عبور از غشای سلولهای بتای پانکراس که در رت های دیابتی در معرض تخریب قرار داشتند، آنها را به فعالیت دوباره وادار کرد. این مکانیسم باعث ترشح دوباره انسولین از این سلولها و کاهش گلوکز سرم در رتها گشت. با توجه به شباهت فیزیولوژیک موش و انسان، نانو ذره فوق به عنوان یک مکمل دارویی در درمان دیابت نوع 1 انسانی پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

دیابت ، نانوذره MgO ، استرپتوزوسین ، عنصر کمیاب.