مقایسه تاثیرات متفورمین با یک نانو ترکیب جدید در درمان دیابت نوع اول در رت های آزمایشگاهی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 347

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICTE06_093

تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1399

چکیده مقاله:

دیابت ملیتوس به عنوان شایع ترین بیماری غیر قابل انتقال در جهان و پنجمین عامل مرگ میر در کشورهای توسعه یافته شناخته شده است. این بیماری به علت تخریب سلولهای ی تولید کننده انسولین و یا مقاومت بدن در عملکرد انسولین اتفاق میافتد. متفورمین از دسته ی داروهای درمان کننده ی دیابت میباشد که موجب سرکوب تولید گلوکز کبدی، افزایش حساسیت به انسولین، افزایش جذب گلوکز توسط فسفریلاسیون عامل افزایش دهنده ی GLUT می شود. از طرفی یون منیزیم به عنوان کوفاکتور بسیاری از آنزیم ها، دارای وظایفی از جمله مداخله در متابولیسم گلوکز و چربی میباشد. با توجه به تاثیرات ضد دیابتی یون منیزیم، در این تحقیق تاثیرات نانوذرات MgO و داروی متفورمین بر میزان گلوکز سرم در گروه های تحت تیمار مقایسه گردید. در این مطالعه تعداد 20 راس رت نر نژاد ویستار (Rrattus norvegicus) به 4 گروه تقسیم شدند. پس از القای دیابت توسط استرپتوزوسین (60mg/kg) و اندازه گیری قندخون رتها، قند بالاتر از 180mg/dl به عنوان دیابتی بودن در نظر گرفته شد. سپس رتهای دیابتی شده، توسط نانوذره MgO و متفورمین به ترتیب با دوزهای 10mg/kg و 400mg/kg مورد تیمار قرار گرفتند و این فرآیند به صورت یک روز در میان به مدت 4 هفته انجام شد. در پایان آزمایش، میزان گلوکز سرم در گروه های تحت بررسی سنجش شده و نتایج توسط آزمون آماری ANOVA مقایسه شدند.با توجه به مطالعات انجام شده میزان گلوکز سرم در گروه های تیمار با نانوذره MgO،(148±21mg/dl) و گروه تیمار توسط متفورمین (547±38mg/dl) سنجش شده که کاهش در میزان گلوکز سرم در گروه تیمار با نانوذره MgO در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (631/2±21mg/dl) مشاهده شده است اما در گروه تیمار توسط متفورمین کاهشی در میزان گلوکز سرم مشاهده نشده است. این تغییرات از نظر آماری در سطح 0/05 معنی دار بوده است.بررسیها نشان داده است که کمبود منیزیم به عنوان یکی از علل و پیامدهای بیماری دیابت می باشد که استفاده از نانوذره MgO منجر به کاهش گلوکز سرم در رت های دیابتی شده است. به نظر میرسد که نانوذره MgO منجر به مهار آنزیم گلوکوزیداز روده ای و در نتیجه باعث کاهش جذب گلوکز شود و همچنین نانوذرات با کمترین دوز منجر به عدم ایجاد اثرات سمیتی در رابطه با کاهش عوارض مرتبط با دیابت شده است. این ترکیب به عنوان یک مکمل دارویی در رقابت با داروهای کاهنده قند خون همانند متفورمین در درمان دیابت نوع 1انسانی پیشنهاد میشود.

نویسندگان

ساناز رجبی دشتچی

گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فلاورجان، اصفهان، ایران

نوشین نقش

دانشیار گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فلاورجان، اصفهان، ایران

غلامرضا امیری

دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان