ترکیب پروتئین و نانوذرات برای دارورسانی هدفمند به تومور و تصویربرداری از سرطان

در تحقیقات اخیری که توسط محققین انجام شده است پیشرفت چشمگیری در ترکیبات پروتئین و نانوذرات غیرآلی (NPs)در دارورسانی به بافتها و شناسایی تومورهای سرطانی رخ داده است. که بهدرستی این اتصالات بین نانوپارتیکل ها و نانوکریرهای پروتئین شناخته شده است. در این تحقیق در ابتدا در مورد پیشرفت برجسته در اتصالات طبیعی بین پروتئین و اکسیدآهن، گادولینیوم، طلا، سیلیکا، نانوپارتیکل کلسیم و فسفات و لوله های کربنی و در رابطه با رساندن دارو به بافت هدف و تصویربرداری از آن بحث شدهاست. در ادامه راه کارهای مختلفی برای آمادگی واکنش بین پروتئین و نانوپارتیکلهای غیرآلی و مکانیسم آنها در رسانیدن دارو به بافتها مورد بررسی قرار گرفته است. سوالهایی مطرح می شود از جمله آن که چگونه عملکرد یک پروتئین میتواند باعث محدود کردن ثابت کلوئیدی، کاهش پراکندگی پروتئین و کاهش اجتماع سمی پروتئین با نانوپارتیکل های غیرآلی شود. علاوه بر اینها باید به تاثیر مثبت پروتئین و اتصالات آنها در بازجذب سلولی، تومورهای سلولی و گردش های سیستمیک در میزان نفوذپذیری پوستی و نفوذ موکوزال با نانو پارتیکلهای غیرآلی پرداخت. یک خصوصیت مورد تاکیدی که وجود دارد آن است که شناسایی بیشتر پروتئینها و نانوذرات غیرآلی و اتصالات نانوهیبریدی آنها در تلفیق درمان سرطان و تصاویر توموری و نرم افزارهای ترانوستیکی منجر به آن شده است که دارورسانی با کیفیت بهتری نسبت به قبل انجام شود.

کلیدواژه ها:

نانو ذرات ، تومورهای سرطانی ، پروتئین ، دارورسانی