اظهارنظر کارشناسی درباره: «طرح ایجاد مناطق ویژه اقتصادی براساس قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران»

مناطق ویژه اقتصادی، مناطقی با وسعت محدود بوده و در نواحی صنعتی و تولیدی و خارج از محدوده های جمعیتی شهری و روستایی قرار گرفته اند، ازاینرو نسبت به مناطق آزاد تجاری صنعتی عملکرد تخصصی تر و با حاشیه کمتری داشته اند. با این حال با توجه به شرایط فعلی تجارت جهانی و اقتصاد کشور، توسعه کمی این مناطق در اولویت نیست، اما توسعه کیفی این مناطق میتواند بیش از پیش با اتخاذ سیاست های حمایتی و اصولی تقویت گردد. ایجاد کردن حدود ۶۰ منطقه ویژه اقتصادی بدون در نظر گرفتن ملاحظات مربوط به توازن منطقه ای، آمایش سرزمینی و درآمدهای دولت آثار بلندمدت و پایداری برای اقتصاد ملی نخواهد داشت. توجه به این نکته نیز لازم است که در حال حاضر از مناطق ویژه اقتصادی موجود و مصوب تقریبا بیش از نصف آنها غیرفعال است. گزارش حاضر اشکالات قانونی و تبعات اقتصادی طرح ایجاد مناطق ویژه اقتصادی را مورد بررسی قرار می دهد.