نظریه انتقادی؛ الگویی برای تعامل دین و دولت در جمهوری اسلامی ایران
محل انتشار: فصلنامه علوم سیاسی، دوره: 20، شماره: 78
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 362
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCKE-20-78_006
تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1399
چکیده مقاله:
انقلاب اسلامی مرجعیت دوباره دین را در حوزههای مختلف زندگی، از جمله دولت مطرح کرد، ولی تبیین مناسب رابطه دین و دولت در قالب الگوهای رسمی و غیررسمی، قرین موفقیت نبوده و چالشهای نظری و عملی به دنبال داشته است. هدف این مقاله، ارائه راهکاری برای تبیین رابطۀ دین و دولت از طریق کنش ارتباطی در حوزه عمومی و از طریق دموکراسی گفتوگویی بهدور از سلطه قدرت و ثروت است تا در کاربست آن عقلانیتهای مختلف از یکهتازی در عرصه دولت بپرهیزند. این نوشتار با رویکرد تحلیلی به تبیین نظریه انتقادیِ مبتنی بر کنش ارتباطی میپردازد و گفتوگو در حوزه عمومی را پیشنهاد میکند تا گفتوگوی دین و دولت در امور مبهم، از طریق رضایت و اقناع عمومی باشد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی ملکی
استادیار دانشگاه تفرش