جوان‌گرایی در حکومت امام علی(ع)

هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی جایگاه جوان‌گرایی در الگوی حکومتی امام علی(ع) و چگونگی توزیع پست‌های حکومتی به‌عنوان یک راهبرد است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده و به ‌منظور تعریف جوان و ارائه‌ی راهکار برای شناخت او، شیوه‌ی به‌کارگیری آنان در حوزه‌های مختلف حکومت بیان گردیده و با توجه به گزارش‌های تاریخی، راهبرد ایشان در انتخاب کارگزاران جوان برای تحقق عدالت اجتماعی تبیین شد. همچنین ضمن ارائه‌ی راهکار 13 گانه‌ای برای تعیین سن کارگزاران امیرالمؤمنین(ع)، اهتمام آن حضرت در به‌کارگیری جوانان را نشان داده و به ویژگی‌های آن‌ها به‌عنوان علل این استفاده اشاره کرده است. نتایج پژوهش نشان داد، از میان 136 انتصاب امام علی(ع)، 42 انتصاب (31 درصد کل انتصاب‌ها) به جوانان اختصاص دارد. میزان گسترده‌ی انتصاب‌ها در بخش فرمانداری به‌عنوان بالاترین منصب حکومتی نشان‌دهنده‌ی اهمیت این بخش ‌می‌باشد. حضور فعال جوانان در همه‌ی قسمت‌های مدیریتی حکومت امام علی(ع) نشان‌دهنده‌ی اهمیت و توجه ویژه‌ی آن حضرت به این گروه سنی در کنار بهره‌مندی از میان‌سالان و کهن‌سالان است که علاوه‌بر نمود تحقق عدالت اجتماعی و تامین امنیت در حکومت ایشان، رمز بقای حکومت در آموزش نیروهای جوان و جایگزینی آن‌ها ‌می‌باشد.

کلیدواژه ها:

حکومت علوی ، جوان‌گرایی ، کارگزاران ، امام علی (ع)